شبکه‌های کامپیوتری به گروهی از کامپیوترهای متصل به یکدیگر اشاره دارند، که می‌توانند از جمله کامپیوترهای شخصی یا کامپیوترهای سرویس‌دهنده باشند. این اتصالات از طریق دستگاه‌هایی همچون سوئیچ و مسیریاب برقرار می‌شود و به شکل یک شبکه کامپیوتری متحد می‌شوند.
اما امروزه، این شبکه‌ها به وسیله دستگاه‌های متعددی گسترش یافته‌اند. از جمله این دستگاه‌ها می‌توان به سیستم‌های دوربین تحت شبکه، تلفن‌های VOIP، تبلت‌ها، تلفن‌های هوشمند و کنسول‌های بازی اشاره کرد. حتی با پیشرفت اینترنت اشیاء (IoT)، امکان اتصال هرگونه دستگاهی به شبکه کامپیوتری وجود دارد. از این رو، می‌توان ادعا کرد که “امروزه چیزی پیدا نمی‌شود که با شبکه‌های کامپیوتری سروکار نداشته باشد.”
هدف اصلی ایجاد شبکه‌های کامپیوتری، ایجاد اتصال و به اشتراک گذاری منابع است. این اتصالات می‌توانند شامل ارتباطات بین کامپیوترها و سرورها در یک سازمان یا حتی اتصال لپ‌تاپ به اینترنت از طریق فناوری WiFi باشد. این امکانات شامل به اشتراک گذاری پرینتر و فایل در شبکه، دسترسی به نرم‌افزارهای اداری از راه دور (از طریق وب)، ارسال ایمیل و سایر خدمات است.
همچنین با بهره‌گیری از تکنولوژی‌های VoIP و Video Conferencing، امکان برقراری ارتباطات صوتی و تصویری بر روی زیرساخت شبکه‌های کامپیوتری نیز وجود دارد. این توانایی‌ها به کاربران این امکان را می‌دهند تا به صورت موثرتر با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و از خدمات گوناگون شبکه‌های کامپیوتری بهره‌مند شوند.